شرط غیرقابل‌ فسخ بودن چیست؟

در بیشتر بیمه‌نامه‌های زندگی، شرط غیرقابل‌فسخ بودن^[1] بیمه‌گر را برای مدت زمان خاصی، از لغو پوشش به خاطر اطلاعات اشتباهی که بیمه‌شده ارائه کرده است، منع می‌کند. معمولاً شرط غیرقابل‌فسخ بودن تعیین می‌کند که یک قرارداد به دلیل ارائه اطلاعات اشتباه توسط بیمه‌گزار، تا دو یا سه سال، غیرقابل‌لغو است.

شرط غیرقابل‌فسخ بودن به افراد بیمه‌شده دربرابر شرکت‌هایی که از پرداخت مزایا در زمان اعلام خسارت سر باز می‌زنند، حمایت می‌کند. درحالی‌که این مقررات به نفع بیمه‌شده است، دربرابر یک تقلب محرز، هیچ نوع حمایتی ارائه نمی‌نماید.

آموزه‌های مهم

· بیشتر بیمه‌نامه‌های زندگی شامل شرط غیرقابل‌فسخ بودن هستند.

· شرط غیرقابل‌فسخ بودن، بیمه‌گران را از لغو پوشش تا دو یا سه سال به دلیل ارائه اطلاعات اشتباه منع می‌کند.

· زمان شروع دوره عدم‌لغو پوشش، از زمانی است که بیمه‌نامه زندگی صادر می‌شود.

شرط غیرقابل‌فسخ بودن چگونه کار می‌کند

شرط غیرقابل‌فسخ بودن در بیمه‌نامه‌های زندگی، یکی از قوی‌ترین حفاظت‌ها برای بیمه‌گزار و ذی‌نفع است. درحالی‌که بسیاری از مقررات حقوقی بیمه به نفع شرکت‌های بیمه است، این قانون به صورت مشخص و بسیار قوی، مدافع حقوق مشتری است.

مقررات رایج در زمینه قراردادها، تصریح می‌کند که درصورت ارائه اطلاعات غلط یا ناقص توسط یکی از طرفین قرارداد، طرف ثانی حق دارد، موافقت‌نامه را لغو یا فسخ کند. شرط غیرقابل‌فسخ بودن شرکت‌های بیمه را از انجام این کار منع می‌کند.

سه استثنا برای شرط غیرقابل‌فسخ بودن

· در بیشتر ایالت‌های آمریکا، اگر فرد بیمه‌شده سن یا جنسیت خود را هنگام خرید بیمه زندگی اشتباه عنوان کند، شرکت بیمه ممکن نیست بیمه‌نامه را لغو کند، اما می‌تواند مزایای فوت را بر اساس سن واقعی بیمه‌گزار تعدیل کند.

· برخی از ایالت‌های آمریکا به شرکت‌های بیمه اجازه می‌دهند تا بر اساس مقررات، دوره غیرقابل‌فسخ^[2] را در طی دوره حیات بیمه‌شده اعمال کنند. در این سناریو، یک شرکت بیمه می‌تواند از پرداخت مزایا، درصورتی‌که بیمه‌گزار آنقدر بیمار باشد که اندکی پس از خرید بیمه یا پیش از اتمام دوره غیرقابل‌فسخ، فوت نماید، امتناع کنند.

· برخی از ایالات نیز به شرکت بیمه اجازه می‌دهند تا در صورت تأیید تقلب عمدی، بیمه‌نامه را  لغو کند.

چگونه شرط غیرقابل‌فسخ بودن به مشتریان کمک می‌کند؟

هنگام خرید بیمه زندگی، به راحتی می‌توان خطا کرد. اغلب، یک شرکت بیمه پیش از صدور بیمه‌نامه به سوابق پزشکی کامل نیاز دارد. اگر درخواست‌کننده بیمه زندگی جزئیاتی را فراموش کند، شرکت بیمه این حق را دارد که در آینده از پرداخت مزایا  امتناع کند. اما شرط غیرقابل‌فسخ بودن از این امر پیشگیری می‌نماید.

در اواخر دهه ۱۸۰۰ میلادی، شرکت‌های بیمه سرشناس، شرط غیرقابل‌فسخ بودن را با هدف جذب اعتماد مشتری معرفی کردند. با این پیشنهاد که کل مزایا پس از صدور بیمه‌نامه به مدت دو سال قابل پرداخت است (حتی اگر در ثبت اولیه اطلاعات خطاهایی وجود داشته باشد). با این کار، شرکت‌های بیمه تلاش داشتند تا تصویر صنعت را در جامعه، قابل‌اعتماد جلوه دهند. تلاش آنها مؤثر افتاد و در اوایل قرن بیستم، دولت‌ها به تصویب قوانینی برای الزام‌آور کردن شرط غیرقابل‌فسخ بودن پرداختند.

امروزه به محض خرید بیمه زندگی، دوره غیرقابل‌فسخ آغاز می‌شود. اگر پس از دو سال، شرکت بیمه، خطایی در فرم‌های تکمیل‌شده اولیه پیدا نکند، پرداخت مزایا تضمین خواهد شد.

حتی در همین دوره دوساله نیز شرکت‌ها به راحتی نمی‌توانند بیمه‌نامه را فسخ کنند. تحت قوانین بیشتر ایالت‌ها، برای لغو یک قرارداد، شرکت بیمه باید اقامه دعوی کرده و به دادگاه رجوع کند. ارسال اظهاریه به بیمه‌گذار کفایت نمی‌کند.

برخی استثنائات

در برخی ایالت‌های آمریکا، عدم ارائه سن یا جنسیت صحیح به شرکت بیمه این اجازه را می‌دهد تا مزایای فوت را بر اساس شرایط واقعی بیمه‌گزار تعدیل کنند. یک شرکت بیمه می‌تواند از پرداخت مزایا درصورتی‌که بیمه‌گزار آنقدر بیمار باشد که اندکی پس از خرید بیمه یا پیش از اتمام دوره غیرقابل‌فسخ، فوت نماید، امتناع کنند. در برخی ایالت‌ها نیز یک بیمه‌گر می‌تواند بیمه‌نامه را در صورت کشف تقلب عمدی، لغو نماید.

^[1] Incontestability clause

^[2] Incontestable period